ในปีนี้ เราได้เห็นผลกระทบที่รุนแรงมากขึ้นของการเปลี่ยนแปลงสภาพภูมิอากาศ เช่น โศกนาฏกรรมของมนุษย์และการเปลี่ยนแปลงทางเศรษฐกิจด้วยพายุไต้ฝุ่นในบังกลาเทศ น้ำท่วมที่ไม่เคยเกิดขึ้นมาก่อนในปากีสถาน คลื่นความร้อนในยุโรป ไฟป่าในอเมริกาเหนือ แม่น้ำแห้งในจีน และความแห้งแล้งในแอฟริกา
สิ่งนี้จะเลวร้ายลงหากเราไม่ลงมือทำหากภาวะโลกร้อนยังคงดำเนินต่อไป นักวิทยาศาสตร์คาดการณ์ว่าจะเกิดภัยพิบัติที่รุนแรงขึ้นและการหยุดชะงักของรูปแบบสภาพอากาศในระยะยาว
ซึ่งจะทำลายชีวิตความเป็นอยู่และยกระดับสังคม การ อพยพ จำนวนมาก
อาจตามมา และความล้มเหลวในการปล่อยก๊าซเรือนกระจกให้ถูกทิศทางภายในปี 2573 อาจทำให้โลกร้อนขึ้นเกิน 2 องศาเซลเซียส และเสี่ยงต่อจุด เปลี่ยนของหายนะ ซึ่งการเปลี่ยนแปลงสภาพภูมิอากาศจะยืดเยื้อในตัวเองถ้าเราลงมือทำตอนนี้ไม่เพียงแต่เราจะหลีกเลี่ยงสิ่งที่เลวร้ายที่สุดได้เท่านั้น แต่เรายังสามารถเลือกอนาคตที่ดีกว่าได้อีกด้วย หากทำถูกต้องแล้ว
การเปลี่ยนแปลงที่เป็นมิตรต่อสิ่งแวดล้อมจะช่วยให้โลกของเราสะอาดขึ้น มีมลพิษน้อยลง เศรษฐกิจดีขึ้น และผู้คนมีสุขภาพดีขึ้นการไปถึงเป้าหมายนั้นต้องมีการดำเนินการใน 3 ด้าน ได้แก่นโยบายที่แน่วแน่เพื่อให้สุทธิเป็นศูนย์ภายในปี 2593 มาตรการที่แข็งแกร่งเพื่อปรับตัวให้เข้ากับภาวะโลกร้อนที่ปิดกั้นอยู่แล้ว และการสนับสนุนทางการเงินอย่างแข็งขันเพื่อช่วยให้ประเทศที่เปราะบางจ่ายเงินสำหรับความพยายามเหล่านี้
สุทธิเป็นศูนย์ภายในปี 2593ประการแรก จำเป็นอย่างยิ่งที่เราจะต้องจำกัดอุณหภูมิไม่ให้สูงขึ้นไปอีก 1.5
องศาถึง 2 องศา การบรรลุเป้าหมาย ดังกล่าวภายในปี 2593 จะต้องลดการปล่อยก๊าซลง25-50 เปอร์เซ็นต์ภายในปี 2573 เมื่อเทียบกับระดับก่อนปี 2562ข่าวดีก็คือประมาณ 140 ประเทศ ซึ่งคิด เป็นร้อยละ 91ของการปล่อยก๊าซเรือนกระจก ได้เสนอหรือกำหนดเป้าหมายสุทธิเป็นศูนย์แล้วในช่วงกลางศตวรรษนีข่าวร้ายคือสำนวนสุทธิเป็นศูนย์ไม่ตรงกับความเป็นจริง
อันที่จริง การทำให้สุทธิเป็นศูนย์ภายในปี 2593 หมายความว่าประเทศส่วนใหญ่จำเป็นต้องทำมากกว่านี้เพื่อเสริมความแข็งแกร่งให้กับเป้าหมายในการลดการปล่อยมลพิษ โดยเฉพาะอย่างยิ่งประเทศเศรษฐกิจขนาดใหญ่และมีช่องว่างที่ใหญ่กว่าในด้านนโยบาย
การวิเคราะห์ใหม่ของ IMF เกี่ยวกับเป้าหมายสภาพภูมิอากาศโลกในปัจจุบันแสดงให้เห็นว่าพวกเขาจะลดค่าใช้จ่ายลงเพียง11 เปอร์เซ็นต์เท่านั้น ช่องว่างระหว่างจุดนั้นกับจุดที่เราต้องอยู่นั้นกว้างมาก เทียบเท่ากับมากกว่า ห้าเท่าของการปล่อยมลพิษประจำปีในปัจจุบันของสหภาพยุโรป
สิ่งนี้จะเป็นสิ่งที่ท้าทายอย่างยิ่งสำหรับผู้ที่ได้รับผลกระทบจากการแยกส่วนมากที่สุด ผู้บริโภคที่มีรายได้น้อยในประเทศที่พัฒนาแล้วจะไม่สามารถเข้าถึงสินค้านำเข้าที่มีราคาถูกกว่าได้ เศรษฐกิจแบบตลาดเปิดขนาดเล็กจะได้รับผลกระทบอย่างหนัก เอเชียส่วนใหญ่จะประสบปัญหาเนื่องจากการพึ่งพาการค้าแบบเปิดอย่างมาก
